انت سندي كاملة

احمد بضيق: يلا قدامى
ساره: انت كويس
احمد: شيفانى بش في شعرى ما انا كويس قدامك اهو
ساره بضيق: خلاص انا غلطانه أنى سألت 
احمد: كويس انك عارفه 
ساره بعصبيه: انت ليه بتعملنى كدا من يوم ما شفت الواد واقف معاى انا مالى
احمد: اسمعى بقولك فاضل على امتحاناتك  اربع شهور مدراس تانى مش هتروحى مذكراتك تبقا من البيت والدروس بس فاهمه برا البيت تانى لا 

ساره: بس كل صاحى بيتروح المدرسه و
احمد: وانا قلت لا ويلا وصلنا البيت مشفكيش غير في الدروس وبعد لامتحانات طالعه برا البيت
بعد مرور اربع شهور 
احمد بلهفه وقلق
: هاا عملتى اي اي
ساره بدموع: الامتحان كان صعب و مقرف اوى

احمد: خلاص معلش اهدى كدا وركزى في الى بعده الى راح دا خلاص ومش هنقدر نرجعه ركزى في الى جاى

ساره بشهقات: حاضر 
احمد: يلا تعالى هساعدك في الماده الجايه 
بعد شهرين
في عربيت احمد
احمد: دلوقتي انتى بقيتى طالبه جامعيه وكبيره تمام 
ساره بفرحه: ايوه
احمد: في عالم تانى جوه مختلف تمام في شباب من كل لون وشكل اوعى اوعى اشوفك مع حد فيهد هطين عيشتك لو عرفت انك بتكلمى حد
ساره: حاضر 
احمد: شغل هاى وممكن نتعرف ولومسجله المحاضره كله لا مش معاي معرفش شوف حد تانى
ساره: حاضر 
احمد: خدى دا مصروفك
ساره: انا اخت من بابا 
احمد: وده منى يلا ابقي رنى عليا لما تخلصي تمام 
ساره: ماشي
ساره نزلت من العربيه و احمد اتحرك يروح شغله الى بقا ملل من غيرها
تلفونه رن
احمد: ايوه يا محمود
محمود: يلا تعاله مستنيك 
احمد: ليه رحين فين
محمود: هخطب يارا
احمد: يااااا جامد بسرعه دى